Zend_Acl zapewnia lekką i elastyczną obsługę funkcjonalności list kontroli dostępu (ACL) oraz zarządzania uprawnieniami. Ogólnie rzecz biorąc, aplikacja może używać takiej funkcjonalności do kontrolowania dostępu do określonych chronionych obiektów przez inne obiekty.
Dla celów tej dokumentacji,
Zasób jest obiektem do którego dostęp jest kontrolowany.
Rola jest obiektem, który może zażądać dostępu do Zasobu.
Przystępnie mówiąc, role żądają dostępu do zasobów. Na przykład, jeśli osoba zażąda dostępu do samochodu, to ta osoba jest rolą, a samochód jest zasobem, więc dostęp do samochodu jest kontrolowany.
Dzięki określeniu i użyciu list kontroli dostępu (ACL), aplikacja może kontrolować to, w jaki sposób żądające obiekty (role) mają przydzielany dostęp do chronionych obiektów (zasobów).
W Zend_Acl, tworzenie zasobu jest bardzo proste. Zend_Acl zapewnia
interfejs Zend_Acl_Resource_Interface
aby ułatwić
programistom tworzenie zasobów. Klasa jedynie implementuje ten
interfejs, który składa się z jednej metody, getResourceId()
,
dzięki ktorej Zend_Acl wie, że obiekt jest zasobem. Dodatkowo w
Zend_Acl dołączona jest klasa Zend_Acl_Resource
,
która jest podstawową implementacją zasobu do użycia przez
programistów gdy jest to potrzebne.
Zend_Acl zapewnia drzewiastą strukturę, w której mogą być dodawane zasoby (lub inaczej "obszary będące pod kontrolą"). Dzięki temu, że zasoby są przechowywane w strukturze drzewiastej, mogą być one organizowane od ogólnych (od korzeni) do szczegółowych (do gałęzi). Zapytanie do konkretnego zasobu automatycznie przeszuka całą hierarchię zasobów, dla reguł przypisanych do przodka zasobów, pozwalając na proste dziedziczenie reguł. Na przykład, jeśli domyślna reguła ma być zastosowana do każdego budynku w mieście, wystarczy przypisać regułę do miasta, zamiast przypisywać regułę to każdego z budynków z osobna. Niektóre z budynków mogą wymagać wyjątków od tej reguły i jest to osiągane w łatwy sposób w Zend_Acl poprzez przypisanie takiej wyjątkowej reguły dla każdego z budynków wymagających wyjątku od reguły. Zasób może dziedziczyć tylko od jednego zasobu rodzica, a ten rodzic może także dziedziczyć tylko od jednego zasobu itd.
Zend_Acl także obsługuje przywileje dla zasobów (np., "create", "read", "update", "delete") i programista może przypisać reguły, które mają zastosowanie do wszystkich przywilejów, lub dla konkretnych przywilejów dla zasobu.
Tak jak tworzenie zasobów, tworzenie ról także jest bardzo proste.
Zend_Acl zapewnia interfejs Zend_Acl_Role_Interface
w celu ułatwienia programistom tworzenia ról. Klasa jedynie implementuje ten
interfejs, który składa się z jednej metody, getRoleId()
,
dzięki ktorej Zend_Acl wie, że obiekt jest rolą. Dodatkowo w
Zend_Acl dołączona jest klasa Zend_Acl_Role
,
która jest podstawową implementacją roli do użycia przez
programistów gdy jest to potrzebne.
W Zend_Acl rola może dziedziczyć z jednej lub więcej ról. Jest to po to, aby możliwe było dziedziczenie zasad dla ról. Na przykład rola, użytkownik "sally", może dziedziczyć z jednej lub więcej ról, takich jak na przykład "editor" oraz "administrator". Programista może przypisać reguły dla ról "editor" oraz "administrator" osobno, a "sally" będzie dziedziczyć te reguły od obu ról, bez konieczności przypisania reguł bezpośrednio dla "sally".
![]() |
Notatka |
---|---|
Przez to, że Zend_Acl obsługuje dziedziczenie ról od wielu innych ról i możliwe jest wystąpienie konfliktów, konieczny jest jednoznaczny sposób rozwiązywania takich konfliktów. Zend_Acl rozwiązuje takie potencjalne konflikty zakładając, że najbardziej dziedziczona rola, czyli ta najmocniej zagłębiona, ma najwyższy priorytet. Więc gdy znaleziona zostanie reguła dla roli - rodzica, zaczynając od najbardziej zagnieżdżonej roli, żadne inne wyższe role nie będą wzięte pod uwagę, ponieważ reguła o najwyższym priorytecie została już osiągnięta. |
ACL może reprezentować dowolny zestaw fizycznych lub wirtualnych obiektów których potrzebujesz. Dla celów prezentacji utworzymy ACL dla prostego Systemu Zarządzania Treścią (Content Management System - CMS), w którym różnymi obszarami zarządza kilka poziomów grup. Aby utworzyć nowy obiekt ACL, utwórzmy instancję ACL bez parametrów:
<?php require_once 'Zend/Acl.php'; $acl = new Zend_Acl();
![]() |
Notatka |
---|---|
Zend_Acl domyślnie jest implementacją "whitelist", co oznacza, że o ile programista nie określił tego inaczej, Zend_Acl zabrania dostępu każdej z ról do do wszystkich przywilejów dla wszystkich zasobów. |
System Zarządzania Treścią prawie zawsze potrzebuje hierarchii uprawnień aby określić możliwości jego użytkowników. Może być tu grupa 'Guest' aby pozwolić na limitowany dostęp dla celów demonstracyjnych, grupa 'Staff' dla większości użytkowników aplikacji CMS, którzy przeprowadzają najczęstsze codzienne operacje, grupa 'Editor' dla tych odpowiedzialnych za publikowanie, przeglądanie, archiwizowanie i usuwanie zawartości i ostatecznie grupa 'Administrator', której zadania obejmują zarówno zadania wszystkich innych grup, jak i zarządzanie ważnymi informacjami, zarządzanie użytkownikami, konfigurację baz danych oraz przeprowadzanie kopii zapasowych/eksportu danych. Ten zestaw pozwoleń może być reprezentowany w rejestrze ról, pozwalając każdej grupie dziedziczyć uprawnienia z grup rodziców, a także umożliwiając każdej z grup posiadanie własnych unikalnych uprawnień. Uprawnienia mogą być wyrażone w taki sposób:
Tabela 2.1. Kontrola dostępu dla przykładowego CMS
Nazwa | Unikalne uprawnienia | Dzidziczy uprawnienia od |
---|---|---|
Guest | View | N/A |
Staff | Edit, Submit, Revise | Guest |
Editor | Publish, Archive, Delete | Staff |
Administrator | (posiada cały dostęp) | N/A |
W tym przykładzie użyty jest obiekt Zend_Acl_Role
, ale
dozwolony jest dowolny obiekt, który implementuje interfejs
Zend_Acl_Role_Interface
. Te grupy mogą być dodane
do rejestru ról w taki sposób:
<?php require_once 'Zend/Acl.php'; $acl = new Zend_Acl(); // Dodajemy grupy do rejestru ról używając obiektu Zend_Acl_Role require_once 'Zend/Acl/Role.php'; // Grupa guest nie dziedziczy kontroli dostępu $roleGuest = new Zend_Acl_Role('guest'); $acl->addRole($roleGuest); // Grupa staff dzidziczy od grupy guest $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('staff'), $roleGuest); /* alternatywnie, powyższe mogłoby wyglądać tak: $roleGuest = $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('staff'), 'guest'); //*/ // Grupa editor dzidziczy od grupy staff $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('editor'), 'staff'); // Administrator nie dziedziczy kontroli dostępu $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('administrator'));
Teraz gdy ACL zawiera stosowne role, możemy ustalić reguły, które definiują w jaki sposób role mają uzyskiwać dostęp do zasobów. Mogłeś zauważyć, że nie zdefiniowaliśmy w tym przykładzie żadnych konkretnych zasobów, co jest uproszczone w celu zilustrowania, że reguły mają zastosowanie do wszystkich zasobów. Zend_Acl zapewnia implementację dzięki której reguły mogą być przypisane od ogólnych do szczegółowych, minimalizując ilość potrzebnych reguł, ponieważ zasoby oraz role dziedziczą reguły, które są definiowane dla ich przodków.
Możemy więc zdefiniować rozsądny kompleksowy zestaw reguł przy minimalnej ilości kodu. Aby zastosować podstawowe uprawnienia zdefiniowane wyżej zrób tak:
<?php require_once 'Zend/Acl.php'; $acl = new Zend_Acl(); require_once 'Zend/Acl/Role.php'; $roleGuest = new Zend_Acl_Role('guest'); $acl->addRole($roleGuest); $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('staff'), $roleGuest); $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('editor'), 'staff'); $acl->addRole(new Zend_Acl_Role('administrator')); // Grupa guest może tylko oglądać zawartość $acl->allow($roleGuest, null, 'view'); /* alternatywnie, powyższe mogłoby wyglądać tak: $acl->allow('guest', null, 'view'); //*/ // Grupa staff dzidziczy uprawnienia view od grupy guest, ale także potrzebuje dodatkowych uprawnień $acl->allow('staff', null, array('edit', 'submit', 'revise')); // Grupa editor dziedziczy uprawnienia view, edit, submit, oraz revise od grupy staff, // ale także potrzebuje dodatkowych uprawnień $acl->allow('editor', null, array('publish', 'archive', 'delete')); // Administrator nie dziedziczy niczego, ale ma dostęp do wszystkich zasobów $acl->allow('administrator');
Wartości null
w powyższych wywołaniach metod
allow()
oznaczają, że reguły dotyczą wszystkich zasobów.
Posiadamy teraz elastyczne ACL, ktore mogą być użyte do określenia,
czy żądająca osoba posiada uprawnienia do przeprowadzenia określonej
akcji w aplikacji web. Przeprowadzenie zapytań jest bardzo proste
poprzez użycie metody isAllowed()
:
<?php echo $acl->isAllowed('guest', null, 'view') ? "allowed" : "denied"; // dozwolone echo $acl->isAllowed('staff', null, 'publish') ? "allowed" : "denied"; // zabronione echo $acl->isAllowed('staff', null, 'revise') ? "allowed" : "denied"; // dozwolone echo $acl->isAllowed('editor', null, 'view') ? "allowed" : "denied"; // dozwolone ponieważ jest dziedziczone od gościa echo $acl->isAllowed('editor', null, 'update') ? "allowed" : "denied"; // zabronione ponieważ nie ma reguły dla 'update' echo $acl->isAllowed('administrator', null, 'view') ? "allowed" : "denied"; // dozwolone ponieważ administrator ma wszystkie uprawnienia echo $acl->isAllowed('administrator') ? "allowed" : "denied"; // dozwolone ponieważ administrator ma wszystkie uprawnienia echo $acl->isAllowed('administrator', null, 'update') ? "allowed" : "denied"; // dozwolone ponieważ administrator ma wszystkie uprawnienia