Edytor manifestów składników opiera się na tych samych koncepcjach, co inne edytory w środowisku PDE.
Informacje wprowadzane podczas konfigurowania projektu składnika można zmieniać na stronie Przegląd. Ponadto można udostępnić adres URL serwisu aktualizacji, który jest używany przez menedżera aktualizacji podczas wyszukiwania nowych aktualizacji.
Informacje o marce składników podstawowych są przechowywane w module dodatkowym oznakowania marką. Jeśli identyfikator modułu dodatkowego oznakowania marką nie zostanie jawnie ustawiony, platforma Eclipse przyjmie, że jest on taki sam, jak identyfikator składnika.
Domyślnie każdy składnik jest traktowany jako uniwersalnie przenośny. Można wprowadzić ograniczenia, podając informacje o obsługiwanych systemach operacyjnych/okienkowych, językach i/lub architekturach. Informacje te pozwolą zapobiec instalowaniu lub wyświetlaniu składnika w kontekście niezgodnym z tymi ograniczeniami.
Składniki muszą udostępniać opis, licencję i informacje o prawach autorskich. Informacje te można edytować na stronie Informacje. Każda z tych trzech kategorii może być reprezentowana w postaci tekstu lub adresu URL, który wskazuje poprawną stronę HTML. Chociaż adresy URL mogą być bezwzględne, strony HTML są najczęściej udostępniane ze składnikami i adresami URL podanymi względem katalogu głównego projektu.
Karta Serwisy do odwiedzenia zawiera adresy URL, które są używane do kierowania użytkowników do innych interesujących składników i/lub serwisów.
Moduły dodatkowe i fragmenty, które powinny zostać włączone do pakietu tego składnika, są wyświetlane na stronie Moduły dodatkowe. Jeśli moduł dodatkowy i/lub fragment zawiera kod charakterystyczny dla platformy, wówczas należy określić warunki środowiska i powiązać je z tym modułem dodatkowym lub fragmentem.
Składnik może zawierać inne składniki, tworząc tym samym hierarchię składników. Podczas budowania składnika rekurencyjnie budowane i pakowane są wszystkie uwzględnione w nim składniki.
W tej sekcji znajduje się lista wszystkich składników i modułów dodatkowych, które muszą być obecne w produkcie, zanim menedżer aktualizacji zainstaluje ten składnik. W przypadku gdy dowolne z tych wymagań wstępnych nie zostanie spełnione, składnik nie zostanie zainstalowany. Wymagania mogą dotyczyć wyłącznie identyfikatorów modułów dodatkowych lub można je bardziej ograniczyć przy użyciu oczekiwanych wersji i reguł dopasowania.
Oprócz modułów dodatkowych w składnikach można określać osłonięte wpisy danych do przenoszenia niestandardowych informacji o składnikach. Wpisy te są zwykle dostarczane wraz z niestandardowymi programami obsługi instalacji. Programy obsługi instalacji po pobraniu przez menedżera aktualizacji mogą być używane do wykonywania niestandardowych czynności instalacyjnych i manipulowania wpisami danych. Więcej informacji na ten temat oraz na temat innych zagadnień dotyczących składników można przeczytać w podręczniku Instalacja i aktualizacja platformy.