Wnoszenie elementów interfejsu użytkownika

Do tej pory mogliśmy zauważyć, że podstawowa różnica między modułem dodatkowym platformy klienta pełnego a modułem dodatkowym pakietu Eclipse SDK jest taka, że ten pierwszy odpowiada za określenie klasy, która powinna zostać uruchomiona w chwili uruchamiania platformy. Ta klasa tworzy i uruchamia odpowiednio skonfigurowane okno środowiska roboczego. Co jeszcze wyróżnia aplikacje klienta pełnego? Właściwie niewiele.

Gdy infrastruktura środowiska roboczego aplikacji jest już utworzona, techniki dodawania funkcji do środowiska roboczego są takie same, jak w przypadku rozszerzania środowiska roboczego pakietu SDK platformy. Do dodawania widoków, edytorów, menu i innych ulubionych elementów dodawanych służą punkty rozszerzenia interfejsu użytkownika środowiska roboczego. W przypadku przykładowej przeglądarki będziemy dodawali rozszerzenia perspektywy oraz kilka widoków.

Poznaliśmy te rozszerzenia w sekcji Przyłączanie do środowiska roboczego. Dla uzupełnienia wiedzy przyjrzymy się, w jaki sposób przykładowa przeglądarka używa tych rozszerzeń, jednak wyjdziemy z założenia, że użytkownik ma już praktyczną wiedzę dotyczącą tych pojęć.